ออกตัวก่อนเลยนะครับ ผมเป็นแฟนพันทิปมานานแล้ว แต่ยังไม่เคยมีโอกาสตอบหรือตั้งกระทู้เลย นี่ครั้งแรกเลยนะครับ ผมคิดอยู่เป็นเดือนว่าจะตั้งดีรึไม่ แต่สุดท้ายตัดสินใจ เขียนกระทู้แรกครับ
ผมมีเรื่องดีๆที่อยากจะแชร์ให้ฟัง ผมเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ช่วยแม่ขายของอยู่เพิงข้างทางตรงป้ายรถเมล์ตรงข้ามเซ็นทรัลบางนาครับ ทุกๆเช้าผมจะช่วยแม่ขายของทุกวันอยู่ตรงนั้น ในเวลาที่ไม่มีลูกค้าก็นั่งมองนั่นนี่ไปเรื่อย ดูผู้คนวุ่นวาย เบียดเสียดแย่งกันขึ้น ลง รถ บ้างก็เรียกแท๊กซี่ บ้างก็รีบเดินเพื่อข้ามสะพานลอยไปฝั่งตรงข้าม
หากใครที่ใช้เส้นทางบางนา-ตราดจะรู้ว่า เค้าจะแบ่งช่องจราจรออกเป็นเส้นนอกกับเส้นหลัก ซึ่งเส้นหลักมีไว้สำหรับรถที่วิ่งเร็วและไม่ต้องแวะออกเส้นนอก นึกออกกันใช่ไม๊ครับ บังเอิญว่าที่ผมขายของมันจะอยู่ตรงทางออกจากเส้นหลักมาเส้นนอกพอดีครับ ทุกๆวันผมจะเห็นรถตู้ หรือไม่ก็รถ บขส ที่ขาดจิตสำนึกจอดรถริมเส้นหลักกันครับ สิ่งที่เกิดขึ้นคือผู้โดยสารต้องข้ามถนนเส้นนอก (เพราะรถไม่จอดเทียบป้ายให้ครับ) ที่มีรถวิ่งค่อนข้างเร็ว ตรงนั้นไม่มีทางม้าลาย และที่สำคัญ มันไม่ใช้ทางที่คนจะมาเดินครับ อันตรายมาก ๆ แต่ทำไงได้ครับ เค้าจอดตรงนั้น ผู้โดยสารก็ต้องลงตรงนั้นแล้วเสี่ยงชีวิตข้ามถนนเอง บริเวณนั้นก็ไม่มีจราจรเลย แต่การที่มีรถมักง่ายก็ทำให้ผมได้เห็นอะไรดีๆ ในทุกๆเช้า ผมสังเกตุมากว่าสองเดือนแล้ว เวลาประมาณ 7.00 น ไม่เกิน 7.30 ตอนเช้า จะมีรถยนต์ฮอนด้าสีขาวป้ายแดง ผ่านมาครับ โดยทุกๆวันรถคันนี้จะจอดให้คนที่ข้ามถนนข้าม ทุกวันครับ โดยจะจอดรถให้คนข้ามและเปิดไฟสูงกระพริบสองครั้ง เป็นสัญญาณว่า ข้ามสิ ๆ แบบนี้ ถ้าใครนึกภาพออกตามผมจะเห็นว่ามันเป้นภาพที่งดงามมากๆ ครับ ก่อนนที่คนจะข้ามก็โค้งขอบคุณอย่างสวยงาม และรีบข้ามถนนไป เป้นอย่างนี้ทุกๆ วัน จันทร์-ศุกร์
มันกลายเป็นกิจวัตรปรจำของผม ที่จะนั่งรอคอยให้รถขาวผ่านมาทุกวันๆ จนถึงวันนี้ เมื่อเช้านี้เองครับ ผมตัดสินใจยืนส่องเพราะอยากเห็นหน้าคนมีน้ำใจคนนั้น แล้วผมก็เห็นว่า เธอเป็นผู้หญิง ผมยาว ขาว สวยเหมือนคนต่างชาติ ประมาณญี่ปุ่น เกาหลี ประมาณนี้ครับ เธอสวยเหมือนจิตใจของเธอจริงๆ เลยครับ ผมอยากแบ่งปันรื่องราวดีๆ ให้ทุกๆ คนครับ ไม่อยากนั่งอมยิ้มคนเดียว ขอบคุณที่ทำให้ผมมีรอยยิ้มทุกวันครับ นางฟ้าในรถสีขาว ธ8646
ฝากถึงนางฟ้าที่ขับรถสีขาวบนถนนบางนา-ตราด
ผมมีเรื่องดีๆที่อยากจะแชร์ให้ฟัง ผมเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ช่วยแม่ขายของอยู่เพิงข้างทางตรงป้ายรถเมล์ตรงข้ามเซ็นทรัลบางนาครับ ทุกๆเช้าผมจะช่วยแม่ขายของทุกวันอยู่ตรงนั้น ในเวลาที่ไม่มีลูกค้าก็นั่งมองนั่นนี่ไปเรื่อย ดูผู้คนวุ่นวาย เบียดเสียดแย่งกันขึ้น ลง รถ บ้างก็เรียกแท๊กซี่ บ้างก็รีบเดินเพื่อข้ามสะพานลอยไปฝั่งตรงข้าม
หากใครที่ใช้เส้นทางบางนา-ตราดจะรู้ว่า เค้าจะแบ่งช่องจราจรออกเป็นเส้นนอกกับเส้นหลัก ซึ่งเส้นหลักมีไว้สำหรับรถที่วิ่งเร็วและไม่ต้องแวะออกเส้นนอก นึกออกกันใช่ไม๊ครับ บังเอิญว่าที่ผมขายของมันจะอยู่ตรงทางออกจากเส้นหลักมาเส้นนอกพอดีครับ ทุกๆวันผมจะเห็นรถตู้ หรือไม่ก็รถ บขส ที่ขาดจิตสำนึกจอดรถริมเส้นหลักกันครับ สิ่งที่เกิดขึ้นคือผู้โดยสารต้องข้ามถนนเส้นนอก (เพราะรถไม่จอดเทียบป้ายให้ครับ) ที่มีรถวิ่งค่อนข้างเร็ว ตรงนั้นไม่มีทางม้าลาย และที่สำคัญ มันไม่ใช้ทางที่คนจะมาเดินครับ อันตรายมาก ๆ แต่ทำไงได้ครับ เค้าจอดตรงนั้น ผู้โดยสารก็ต้องลงตรงนั้นแล้วเสี่ยงชีวิตข้ามถนนเอง บริเวณนั้นก็ไม่มีจราจรเลย แต่การที่มีรถมักง่ายก็ทำให้ผมได้เห็นอะไรดีๆ ในทุกๆเช้า ผมสังเกตุมากว่าสองเดือนแล้ว เวลาประมาณ 7.00 น ไม่เกิน 7.30 ตอนเช้า จะมีรถยนต์ฮอนด้าสีขาวป้ายแดง ผ่านมาครับ โดยทุกๆวันรถคันนี้จะจอดให้คนที่ข้ามถนนข้าม ทุกวันครับ โดยจะจอดรถให้คนข้ามและเปิดไฟสูงกระพริบสองครั้ง เป็นสัญญาณว่า ข้ามสิ ๆ แบบนี้ ถ้าใครนึกภาพออกตามผมจะเห็นว่ามันเป้นภาพที่งดงามมากๆ ครับ ก่อนนที่คนจะข้ามก็โค้งขอบคุณอย่างสวยงาม และรีบข้ามถนนไป เป้นอย่างนี้ทุกๆ วัน จันทร์-ศุกร์
มันกลายเป็นกิจวัตรปรจำของผม ที่จะนั่งรอคอยให้รถขาวผ่านมาทุกวันๆ จนถึงวันนี้ เมื่อเช้านี้เองครับ ผมตัดสินใจยืนส่องเพราะอยากเห็นหน้าคนมีน้ำใจคนนั้น แล้วผมก็เห็นว่า เธอเป็นผู้หญิง ผมยาว ขาว สวยเหมือนคนต่างชาติ ประมาณญี่ปุ่น เกาหลี ประมาณนี้ครับ เธอสวยเหมือนจิตใจของเธอจริงๆ เลยครับ ผมอยากแบ่งปันรื่องราวดีๆ ให้ทุกๆ คนครับ ไม่อยากนั่งอมยิ้มคนเดียว ขอบคุณที่ทำให้ผมมีรอยยิ้มทุกวันครับ นางฟ้าในรถสีขาว ธ8646